τερματικος σταθμος

καθομασταν στο λεωφορειο μαζι

στην τελευταια σειρα καθισματων

πλαι στο παραθυρο

και συ μου εξηγουσες

πως οι εικονες εναλλασσονται

στην τροχια της ταχυτητας

μενουν μακρια οσα περασαμε πισω

μια κινηση που δεν θα αποφευχθει

στο συγχρονισμο με το χρονο

μια κατασταση δοσμενη σε μια αλλη

που με τη σειρα της

παραχωρει τη θεση που καταλαμβανε χωρο στο χρονικο καδρο

καπως ετσι απο το καλο στο κακο

απο τη δικαιοσυνη στ

ο αδικο

το φως στο σκοταδι

σα τη καθε ζωη που δινεται σε καθε αλλη

και ξανα στην αρχη

χαθηκα σε μια σκεψη

περα απο το παραθυρο

σε μια εικονα που αφησε πισω

και δε θυμαμαι

μα θα ρθει καπου ξανα

σου αποκριθηκα διχως φωνη

και συ χαθηκες στη θ

εα της ηλιοροφης

για σενα δεν υπηρχε αντιλογος

για μενα δεν υπηρχε ελπιδα

μεχρι που φθασαμε στο τερματικο σταθμο

και σε αγκαλιασα

για να ξεκινησουμε

το δρομολογιο απο την νεα αφετηρια

αναμονη

περιμενα παλι

οπως εκεινη τη νυχτα

που διασταυρωθηκαν τα βλεμματα μας

να απλωθει ο χρονος

μα μετα περασε

οπως ο χειμωνας

και στην αναμονη μου

καμια ελπιδα δεν ζωντανευε

οπως οι νυφαδες που κρυσταλωσαν τα φυλλα

ομως πιστεψα ξανα

γιατι;

τωρα ειναι σα πιο δυνατα

σαν τον ηχο απο τα τριζωνια

τα ζεστα καλοκαιρια

που λησμονησα

μα δεν ξερω καν εσυ τι ονειρευεσαι

για να μπορεσω να δωσω σπορο στη γη

να καρποφορησει

στη μελουσα αγαπη

,

απο το παραθυρο απλωνεται

ενας γκριζος μανδυας

στα ποδια του λοφου

που παιδια κυλουσαμε

απο τοτε που ανασες πνιγηκαν

στην εκπνοη του νεου αιωνα

και τοσα δεντρα γινανε αμμος

για την παραλια που υποσχεθηκε

και δεν ειχαμε

και ενω περιμενα να μαι αλλιως

ολα μοιαζουν ιδια παλι

απο-σκεψεις για τον καιρο του χειμωνα της αθηνας του 2011

ο χειμωνας της αθηνας του 2011 δεν ειναι βαρυς

δεκεμβρης και γεναρης λιγες μονο μερες κρυο

πολυ λιγοτερο αποτι τα προηγουμενα χρονια

μονο ενα μπουφαν και ηταν ενταξει

τον φλεβαρη που μυριζει η ανοιξη

ζουμε μεσα σε ολο τον ενθουσιασμο

της αναμονης

για την κυριακη με τον ηλιο

και τα ποδηλατα στο δρομο

και γιαυτο το κρυο δεν το καταλαβαινουμε

κι ομως προς τα τελη του φλεβαρη

οι μερες ειναι κρυες

θα μπορουσε να χιονισει

αλλα ο καιρος εχει γινει κυκλοθυμικος

σαν τη διαθεση

στερειται αυτοσχεδιασμου

και ολα για την αθηνα ειναι ηπια

οι πιο πολλοι κρυωνουν

οχι γιατι εχει κρυο αλλα γιατι

η θερμοκρασια ειναι σε σχεση με τις αλλες θερμοκρασιες

πιο χαμηλη

αλλα και παλι οχι τοσο κρυα

ειναι και τα τοσα οικονομικα μπλεξιματα

που εμφανιζεται μια αναγκη για ωριμη κατανομη του ρευστου

δηλαδη ως ειναι φυσικο εν χειμωνα δινουμε χρηματα

στην βασικη αναγκη για θερμανση

και επειδη τα οικονομικα περιθωρια στενευουν

μιας και δωσαμε χρηματα για θερμανση

πρεπει να αντλησουμε ολη τη χρησιμοτητα της

και αυθυποβαλλομαστε στο "κρυωνω"

χωρις ομως να συμβαινει

μιας και ο χειμωνας της αθηνας του 2011 δεν ειναι βαρυς

update

εχουν περασει τοσες πολλες στιγμες
σα τις σταγονες της βροχης
που σβησαν τις επιθυμιες
μα ακομα
η στιγμη σου ζει
σα κερι
που ζεσταινει
το μικρο σπιτι
και τωρα
τα απογευματα
εχουν αρχισει
να γινονται παλι ομορφα
αφου αφησα ελευθερη
τη σχεση
και λυθηκαν τα δεσμα
του παθους
και η αγαπη μου για σενα
ειναι πια αληθεια.

αποδεσμευση

και καθως ο ηλιος εδυε μπρος του
σκεφτηκε ποσο θα θελε να φυγει μακρια
μακρiα απο τα φορτωμενα λιμανια
μακρια απο τα αστικα μερη
και η ανασα του γινοταν ανεμος
βαρια που σπρωχνει ολα τα ξεραμενα φυλλα απο το χωμα
και η φωνη του πουλια τοσο που εμοιαζε με χρωμα
και ολα καδρο στην καρδια του
θυμιζε μιαν ιστορια που πε ο γερος
που ειχε σταθει κατω απο το δεντρο να ξαποστασει
επιασε βροχη
και βιωσε την απωλεια καθως το νερο χτυπουσε το καπελο του
βιωσε τη βια οταν τα ρουχα δεν τα νιωθε δικα του
ειδε τον ουρανο να ανοιγει και να βγαινει η γη απο μεσα
η θαλασσα οι ανθρωποι τα δεντρα
ολα γιναν ενα για αυτον
και οταν ο ηλιος βγηκε ξανα
εβγαλε το καπελο του
πεταξε τα ρουχα του
και περπατησε σε κεινο το μερος
για τελευταια φορα

χριστοχρονια

σαν μεγαλη γιορτη
ολα ειναι φανταχτερα οπως τους αρμοζει
κατα τον γενικο κανονα
γινανε πια φωτισμενα όλα
τοσα στολιδια
πιστοι στο ραντεβου τους ολοι
στα κεντρα των πολεων
να δινουνε χρηματα για να αγορασουν αγαπη
να ανταλασσουνε δωρα μεταξυ των
μα καποιος δεν εχει πολυτελεια
και ενας αλλος κανεναν να ακουμπησει
κουκιδες σε διαφορετικα σημεια
μα στην ακρη του ουρανου περιμενει ενα αστρο
για τοσα χρονια
ας ενωθουν μαζι του
να φωτιστουνε
ολοι απο τη δυναμη της νυχτας
το φως του χειμωνα
θα σπασει τη μελαγχολια
που ειχε αυτος που στο δρομο δακρυσε
που ειχες και εσυ
και ειχα και εγω παλι
σε καθε μου μνημη για χρονια πολλα
και ολα να ξεκινησουν σαν να ναι αλλιως
στο νεο χρονο